Газет-журнал сататын дүңгіршікке әдеттегідей бас сұққам, «Абыз» деп аталатын арнайы шығарылым еріксіз көзімді аударды. Ойымды бөлгені онда жазылған «Ғаламат. Тылсым. Ғанибет. Болжам» деген сілтеме мен 2012 жылға арналған жұлдыз жорамал емес, ешкі мүйізді, аузы ақсиып күрек тісі сорайған, жарқанат қанатты, шегіртке тектес құбыжық пен баттиып тұрған «АЙДАҺАР жылының ерекшеліктері қандай?» деген тақырып еді. Шамасы шекесінде жазылған «ғаламаты» осы «айдаһар», «тылсымы» бірінші беттегі түсініксіз сурет болса керек. «Ғанибетін» ішін оқығандар ұға жатар, «болжамы» соңғы бетте беріліпті. Біздің мақсат онда не жазылғанына жарнама жасау емес, баттиып тұрған «Айдаһардың» қайдан шыққан «Айдаһар» екеніне «басымыз жетпегендіктен» сұрау салу…
Айтпағымыз, Шығыспен тамырласып жатырған қазақ жыл санауында «Айдаһар» деген ұғым бар ма еді?! Жасының өзін жылына қарап айыратын қазекем Қояннан кейін кіретін жылды Ұлу дейтін негізі. Ал, біз білетін «айдаһар» Шығыстағы алып көршіміздің бойтұмары. Бұл не сонда, мұнайыңды бауырына басып, жеріңді тықсырып, арзанқол тауарымен санаң мен тұрмысыңды бірдей жаулап жатырған «қиғаш қабақ» көршіге өз еркіңмен мойынсұну ма?… Өзіміздің дәстүрлі, тамыры терең таным қайда қалады?!
Біреуіміз былай деп, біреуіміз олай деп әйтеуір ай аттарын қаңтардан — желтоқсанға дейін әрең түгендеп алғанымызда, сорақы осы жыл аттарынан шығып тұр. Мысалы, Мешін жылы теледидардан әнші аға-әпкелеріміз «маймыл жылы, маймыл жылы» деп тақылдап, «өкпемізді» уақытында жергілікті баспасөзге «түртіп» едік. Бара бара Доңыз жылын «Шошқа жылы», Тышқанды «Көртышқан», Сиырды «Бұқа» Барысты «Жолбарыс», Тауықты «Әтеш», Қоянды «Көжек», Ұлуды «Айдаһар» Жыланды «Кесіртке», Жылқыны «Бие», Қойды «Қошқар» тағы бірдеңе деп әбден шатаспасақ жарады.
Қазақ тілі синонимге бай тіл, кез келген атау, ұғымның баламасы оңай табылады. Бірақ, баламаны қолданатын жер болады, қолданбайтын жер болады. Мысалы, мешінді маймыл деу «миға қонғанмен», ұлу мен айдаһарды ұқсату қиын. Шамасы, бұл жердегі өрескел қателік аудармадан кетсе керек. Бізге алдағы жылдағы өмірімізді алақанға салғандай қылып «болжап» берген басылым материал көзін орыс (немесе қытай) тіліндегі ақпараттардан алғандай көрінді. Алған да сөзбе сөз аудара салған шамасы. Басылымның редакторы мен дизайнерінің фамилияларындағы «Қ,Ғ,Ұ,Ү» сияқты әріптердің орнына «К,Г,У,У»-дің тұруы олардың орыс тіліне деген бүйрегінің қалай бұратынын меңзегендей. (Осындайда қазақша газет шығармақшы адамдар әуелі ата-тегін, аты-жөнін қазақша дұрыс жазып алса ғой деген ой қылаң береді көкейде).
Қысқасы, Тәуелсіздіктің 20 жылдығы да өтер, «той сылтауымен тоным біттінің» керімен. Ай бұрын жағып қойған шыршамыздың қасында ән шырқайтын шақ та келер. Ең бастысы, телеарналар абай болса екен. «Айдаһар жылы» деп «айқайлайтындардың» аузына қақпақ қойып, ондай өрескелдікті эфирден өткізбесе екен.
P.S. Бірде «мысық жылы» деп қазақша жазылған, бетінде 4-5 мысықайын емізген суреті бар күнтізбені көріп бір есім шығып еді. Мынау «айдаһарың» одан олқы түсіп тұрған жоқ. Бодан күнде тіні босамаған жылсанауымызды азат күннің жиырма жылдығында бүйтіп бүлінгені жаныңды жабырқатады екен. Жылсанауды жөнге келтіру керек, әйтпесе, түбі «түбімізді таба алмай» қалатын түріміз бар. Сіз не дейсіз?…
Автор: Абылай Маудан, Қостанай қаласы
8-777-634-80-20