Тәуелсіздіктің үш тұғыры

Кез кел­ген елдің азаматтық рухының деңгейін сол елдің жор­на­лис­ти­ка­сы­мен бағалау арқылы ешбір қателікке ұрынбауға бо­ла­ды. Жор­на­лис­ти­ка елдің демократиялық деңгейін ғана емес, сол ел халқының өз мемлекетін қаншалықты би­леп отырғанын, қоғамдық пікірдің жа­сан­ды емес, қаншалықты ба­рын­ша табиғи қалыптасатынын, төртінші биліктің бар-жоғын, елдің са­я­са­ты қалайша жасақталатынын әйгілейді. Тіпті, БАҚ-ның қауқары әлгі елдегі сөз бостандығының шы­найы көрінісі бо­лып та­бы­ла­ды. Сай­ып кел­ген­де сөз бостандығы ұлттың билікке: «Аяз әліңді біл. Құмырсқа жолыңды» біл дегізетін ДА­Ты.

Қазақстандағы жорналистиканың қазіргі аху­а­лын сөз ет­кен­де көзге түсетіні — орыс және қазақ тілді БАҚ-тардың де­ко­ло­ни­за­ци­я­ны қалайша сөз етуінде. Алай­да, елдегі ба­с­ты до­ми­нант орыстілді жор­на­лис­ти­ка екенін ешкім жоққа шығара ал­ма­са да, әлеуеті ба­сым ұлттық бағытта қазақ баспасөзі бүткіл бір партияның міндетін атқарып тұр.

Бізде әлі күнге бірізге түскен тәуелсіздік қағидаттары. Жер-су, Жа­зу-сы­зу және Ата-тек  Ел­ба­сы айтқан деңгейде жүзеге ас­пай отыр.

Тілімізді қайыра түлетудің бірден-бір жо­лы – жер-су ата­у­ын қалпына келтіру. Бұл бағыттағы жұмыстарды ұйымдастыру ба­ры­сын­да жергілікті аумақтағы тұрғындардың ұйқыдағы са­на­сы­на қозғау са­ла оты­рып, мемлекеттік деңгейде мәселе көтеру қажет.

Қазақстанның Кеңес үкіметінің бо­да­нын­да болған ғасырға жуық 70 жылдық та­ри­хы – отршылдықтың бірден-бір куәсі. Бұл уақытта Қазақстандағы жер-су ата­у­ла­ры жап­пай орыс­тан­ды­рыл­ды. Еліміздегі дәуірлер бойы сақталып ке­ле жатқан географиялық ата­у­лар осы кез­де қатты өзгерістерге ұрынып, олардың төл ат­та­ры халық жады­нан өшірілді. Мұқым бір ауылға шоқша сақалды бір мұжықтың атын қоя са­лу өріс ал­ды. Қазіргі кез­де еліміздің әр түкпірінен сол күндердің тірі куәлары іспеттес орыс ағайындардың арбиған ата­у­ла­рын жиі кездестіреміз. Тәуелсіздік алып, етек-жеңімізді жинағалы да бір боз­ба­ла ержетті. Алай­да, қазақ даласындағы осы сұрықсыз көрініс сол күйінде қалып келеді. Біздің аудан­да да осы тек­тес күй. Бей­не бір Ре­сей жерінде жүргендейсің… Алдыңнан Романның ауы­лы қарсы алып, Дмит­рий мен Иван­дар аулы­на жалғасады да, Сос­нов­ка, Бе­ре­зов­ка бо­лып ұласып, соңында Пес­чан­ка бо­лып құмға сіңіп жоғалады.

Біздің басымыздағы осы зар бұрынғы империялық ел­дер мен колониялық елдерді де алаңдатып отыр­са ке­рек. Мәселен, Ре­сей өз аумағындағы құлаққа жағымсыз ата­у­лар­дан қалай құтыларын білмей дал бо­лу­да. Ал он­дай ата­у­лар орыс көршіде жетерлік қой. Ал, біз болсақ: «Несін ауы­с­ты­ра­мыз?», «Қажеті қанша?», «Осы кімге ке­рек?» де­ген кері тарт­па күштерден аса ал­май, әлі жүрміз. Орыс­ша ата­у­ла­ры­мыз­бен бүкіл Алашқа мазақ бо­лып отырғанымызды біреу түсінсе, біреу түсінбейді. Соның көбі өзіміздің қаракөздер. Өкінішті, әрине.

Белағаш ауда­ны 1944 жыл та­ра­ты­лып, одан үш орыс тілді аудан бөлініп шықты: Бо­ро­ду­ли­ха, Но­во­шуль­ба және Но­во­пок­ров­ка (кейін Жаңасемей) бөлініп шығып, 1990 жылдардың соңында қайта осы үш аудан біріктірілді. Қазір аудан аумағында өзгертуді қажет ететін (бүгінгі күннің көзқарасымен алғанда) жер-су ата­уы бүкіл аудан көлеміндегі атаулардың 90 – 95 пай­ы­зын құрайды. Яғни, аудандағы атаулардың бәрі дерлік орыс тілінде де­уге бо­ла­ды. Соңғы жыл­да­ры бірен-са­ран көше ат­та­ры өзгертіліп, тұрғындар ара­сын­да аз­ды-көпті түсіндіру жұмыстары жүргізілді. Алай­да бұл аздық етеді. Кең көлемді жұмыстар жүргізуге аудандық ономастикалық комиссияның қуаты жетпейді. Бұл іске мек­теп оқушыларын, жал­пы тұрғындарды, зи­я­лы қауым өкілдерін, үкіметтік емес ұйымдарды көбірек тар­ту қерек. Ономастикалық комиссияның жа­ны­нан түсіндіру және на­си­хат­тау жұмыстарымен ай­на­лы­са­тын жұмыс топ­та­ры құрылса. Оларға та­рих, әдебиет, тіл салаларының ма­ман­да­ры басшылық жа­сай оты­рып, халық ара­сын­да жұмыс істеуі тиіс. Ал, бұл топтардың қызметін үйлестіру, оларға жал­пы басшылық жа­сау – ономастикалық комиссияның құзіретіне енуі қажет.

Соңғы кез­дер­де ономастикалық ко­мис­сия жер-су атауларының төл ата­у­ла­рын іздеу бағытында жұмыс ұйымдастырып отыр. Соның нәтижесінде, жергілікті көнекөз қарттармен әңгімелесу ба­ры­сын­да бірқатар елді мекендердің бір кездері қалай аталғандығы ту­ра­лы бол­жал­дар анықтала бас­та­ды. Мәселен, бір кездері Пе­тро­пав­лов­ка ауы­лы – Ақсақал, Но­во­пок­ров­ка – Жы­ра, Жек­се­най, Қайыңды (осы үш атаудың бірі), Ка­мы­шен­ка – Үш тал, Рем­ки – Қара өзек, Жер­нов­ка – Диірменді, Про­ле­тар­ка – Ақши, Уба-Фор­пост – Қу қала, Но­вод­во­ров­ка – Жаңа қорған, Дмит­ри­ев­ка – Шұңқыращы, Пе­ре­ме­нов­ка – Өткелді аталған екен. Жақында бір ағамыз: «мен жер-су аттарының өзгергеніне қарсымын және жүрген-тұрған жерімде осы­ны на­си­хат­тай­мын, өйткені халықтың қалтасынан ақша шығып кетеді», – деп мар­дым­си­ды. Ол кісіге және жал­пы осы ни­ет­тес жандарға ай­та­ры­мыз: Ұлт ру­хы ақшадан да жоғары!

Жер-су ат­та­рын өзгертуге әрине қалай бол­са со­лай ке­ле салуға бол­май­ды. Бұл са­я­си тұрғыдан да салмағы бар іс. Қазақстан тәуелсіз мем­ле­кет ретінде өзінің тәуелсіз та­ри­хын, жаңа та­ри­хын жа­зып жатқан кез­де, елді-ме­кен­дер­ге, географиялық объектілерге ертең өскелең ұрпақ мақтан тұтатындай ай­бын­ды да ай­бар­лы, қазақы рух­тан қайнап шыққан ата­у­лар бер­ген дұрыс. Бұл ата­у­лар жас ұрпаққа отансүйгіштік бағытта тәрбие бе­ру­ге лайық болғаны аб­зал. Айтқанда құлақ құрышы қанатындай әуезді болғаны да ләзім.

Жер-су ата­у­ла­рын өзгерту бір күнде орын­да­ла қалатын оңай ша­руа емес. Бұл көп еңбек етуді, отансүйгіштік пен шыдамдылық та­ны­ту­ды қажет ететін іс. Жергілікті жер­де әйтіп-бүйтіп жүріп, қыңырайған өңкей кесірді көндіріп, атын өзгертуге қол жеткізгенмен іс бітпейді. Осы өзгерістің об­лыс­та, үкіметте бекітілуі үшін бірнеше жыл ке­рек. Тіпті, са­ры­лып сан жыл­дар тосқанда, үкіметтен бекітілмей кері ора­луы да мүмкін. Ия, қаншама еңбек, қаншама жүйке зая кетті де­ген сол. Осы жүйені оңтайландырса, бәлкім, бәрі басқаша бо­лар ма еді? Ал, көше ат­та­рын өзгерту еп­теп оңайлау. Оны жергілікті билік өзі ше­ше береді. Тек ни­ет пен көзқарас оң бол­са болғаны. Алай­да осы оңай істің толғағын тоқсан қып жіберетін де өзіміз ғой.

Аудан­да соңғы жыл­да­ры бірқатар көше ат­та­ры өзгертіліп, игі істің ұшы шыққандай бол­ды. Ка­мы­шен­ка ауы­лын­да Пес­ча­ная көшесіне Д.Қонаевтің есімі берілді. Ми­хай­ли­чен­ко­во ауы­лын­да Ле­нин көшесіне Абай есімі берілсе, Ка­ли­нин көшесі Достық көшесі деп қайта атал­ды. Новошүлбі ауы­лын­да Со­вет­ская көшесіне – Абай, Ки­ров көшесіне – Қ.Сәтпаев, Со­юз­ная көшесіне – Ә.Молдағұлова, Кол­хоз­ный көшесіне – М.Мәметова,  Школь­ный көшесіне – С.Бур­ла­чен­ко, Ко­ма­ров көшесіне – М.Мер­ку­лов есімдері берілді. Но­во­пок­ров­ка ауы­лын­да Со­вет­ская көшесі Тәуелсіздік көшесі деп қайта атал­са, Се­ми­лет­ка көшесіне Т.Ама­нов есімі берілді. Крас­ный Яр ауы­лын­да Ле­нин көшесі Достық көшесі деп өзгертілді. Аудан орталығында да төрт көше өзгертіліп, Круп­ская көшесі – Тәуелсіздік, Ле­нин көшесі – Достық, Ки­ров көшесі – Бірлік көшелері деп өзгертілсе, Ком­му­нис­ти­чес­кая көшесіне жерлесіміз, ІІ жаһан соғысының Шығыс (орыс-ал­ман) майданының  ба­ты­ры Ф.Серединнің аты берілді. Бұның бәрі қуанарлық жай. Тек, осын­дай іргелі істер жалғасын та­ба берсін.

Осы­лай­ша, Тәуелсіздіктің бірінші жо­лы – жер-су ата­у­ын қалпына келтіру осы ту­ра­сын­да Қызылжар қазақтары мемлекеттік деңгейде үлкен мәселе көтеріп, АЛАШТЫҢ  ұйқыдағы са­на­сы­на қозғау сал­ды. Империялық ел­дер мен бұрынғы колониялық елдерді неоко­ло­но­лизм дәуіріндегі алаңдатып  отырған ортақ мәселенің бірі — жер-су ат­та­ры.  ТМД кеңістігіндегі  РФ-ын­да жағымсыз ұғынылатын ауыл­дар: Там­бов­та – От­хо­жее; Тверь­де– Боль­шие Пуп­сы, За­до­во; Ка­лу­га­да – Ниж­нее Бе­лев­ко­во, Де­шов­ки; Курскіде – Ку­ри­ца; Ом­бы­да – Боль­шие Мур­лы, Ма­лые Мур­лы; Во­ро­неж­де–Хре­ни­ще; Архангельскіде–За­до­вая; Ле­нин­град об­лы­сын­да–Мош­ня; Ни­же­го­род­та– Ка­ки­но; Псков­та – Соп­ля­ко­во, ал бүкіл Ре­сей бой­ын­ша: Бло­хи, Об­ля­и­ще­во, Дур­ни­ха, Дро­че­во, Ов­ни­ще, Опух­ли­ки, Вы­пуки, Па­ра­ши­но, Бля­ва, Бля­ди­ще­во, Зад­не­во, Ко­сые Хар­чев­ни, Ско­во­род­ка, Скот­ное, Боль­шие Же­реб­цы, Бу­ха­ло­во, Ва­ги­но, Гни­ло­ме­до­во, Го­рю­но­во, Ду­ра­ки, Ду­ра­ко­во, Пер­ду­но­ва, Хе­ров­ка, Не­го­дя­и­ха, По­гу­лян­ка, Сса­ки­но, Со­ба­ки­но, Коз­лы, Ко­зяв­ки­но, Ку­ек­ну­ло, Лоб­ко­во, Ло­пу­хи, Ло­хуш­ки­но, Ло­хан­ки­но, Со­во­ло­хи, Ма­че­хин Ко­нец, За­ды, Дур­лай, Но­вые Ма­ты, Боль­шие Нос­ки, Пер­вая Зу­ба­чист­ка, Мар­тыш­кин Ху­тор, Та­ра­ка­ны, Ма­лые Гни­лу­ши, Ко­бе­ли­ное, Го­ло­дран­ки­но, Ман­ды, Мо­чи­лы, Мош­ня, Му­сор­ка, Му­хо­до­е­во, Но­во Блу­до­во, Но­во­по­зор­но­во, Поп­ки, Пьян­ки­но, Суч­ки, Тру­со­во, Ту­пи­ца, Вы­бье, Жуп­ки­но, Пед­ри­ло­во, По­но­со­во, Жуч­ки, Вис­лое, Кры­си­ха. Бұның бұлай бо­лу­ын аз сан­ды 100 аса ұлттың мүлдем орыс­та­нып, өз тілі мен тегінен ай­ы­ры­лу­ын­да екендігінде қазір олардың тілінде ешкім сөйлемейтіндіктен за­ма­на­уи орыс әдеби тілінде бұл ата­у­лар халықтық  эти­мо­ло­ги­я­мен ұғынылып отыр дейді РҒА мүшесі ф.ғ.док­то­ры, проф. Ев­ге­ний Кра­син.

Осын­дай тәлімсіз ата­у­лар­дан Францияның  “CONDOM”  ауы­лы эхо­ту­риз­м­мен жер-су ата­у­ын тіркестіріп пай­да да та­у­ып отыр. Біз орыс­ша ата­у­ла­ры­мыз­дан  әліде   ары­ла   ал­май  отыр­мыз. Орыс­ша ата­у­лы ауылдарға әкім болған әкімдер әкіреңдемесе, біз жа­за-жа­за әкіреңдеп болдық. Сіз не дейсіз, оқырман, орекеңдер өз ата­у­ла­ры­нан қалай құтыла ал­май отырғанын сөз еттік. Біз  кеңес  үкіметіндегі  ата­у­лар­дан ары­лып  бұрынғы  та­ри­хи  ата­у­лар­ды  қайтадан   қалпына  келтіріп  бүгінгі  егеменді  еліміздің  та­лап­та­ры­на сәйкес   қазақша атауға бет бұрайық!

Бірақ, біздің аудан­да осы бағытта  біршама жұмыстар жүргізіліп, көше ата­у­ла­ры за­ма­на ағымына сай өзгертіліп, жаңаша ата­лып жа­тыр. Аудан әкімшілігінің осы қадамына жұртшылық дән ри­за. Енді Бородулихаға (Қарағайлыға) бұрынғы Белағаш ауда­ны де­ген 1944 жылға дейінгі та­ри­хи ата­лу­ын қайтарып бер­сек, нұр үстіне нұр бо­лар еді. Одан да арғы жағдайды ала­тын болсақ, Бұқтырмадан бас­тап, Құлынды да­ла­сы­на дейінгі Ертістің оң жағы «Ішкі округ» деп аталған. Сол «Ішкі округтің» де орталығы Белағаш ауы­лы болған, Белағаш ауда­ны құрылғанға шейін, яғни ХІХ ғасырдың ор­та­сы­нан Қазан төңкерісіне дейінгі аралықта қазіргі Бо­ро­ду­ли­ха ауда­ны өңірі «Белағаш да­ла­сы» деп аталған. Енді аудан мен ауылдың аражігін ашып, Аудан аты­на–Белағашты, ауыл аты­на–Қарағайлыны қайтарып беріп, ақ және қызыл отар­шы­ла­ры теліген Бо­ро­ду­ли­ха­дан құтылатын сәт ту­ды.

Осы бағытта ерен еңбек етіп жүрген Бо­ро­ду­ли­ха ауданның құрметті аза­мат­та­ры С.Тәбәрікұлы мен Т.Рымжановтың ақсақалдық кеңестері мен ой­лы мақалары белағаштықтардың ұйқыдағы ой­ы­на қозғау сал­ды.

Енді мәселенің екінші қыры қазақ әліпбиіне көшейік.

Біріншіден біз 42 әріптен әлі құтыла ал­май отыр­мыз. Оның себебі бір кездері тілден ғылыми дис­сер­та­ция қорғағандардың өз еңбектерін қызғыштай қоруынан, ай­та­тын сыл­та­у­ла­ры тіл қысқалықты сүйеді. Осы арқылы ч, ю, я, щ, ц, у, қосарларын заңдастырмақ. Халықаралық лингвистикалық заңдылық бой­ын­ша ф, в, э, х, һ, және й ды­быс­та­ры тілімізде орнығу үшін осы әріп-ды­быс­тар­дан бас­та­ла­тын қазақтың төл сөздері бо­лу ке­рек. ь, ъ ды­быс­сыз таңбалары бізге ке­рек те емес, түркі сингормонизмін бұзады. Енді осы ды­быс­тар­ды, әріптерді алып тастасақ, тілімізде Байтұрсынов әліпбиіндегідей 28 әріп ой­нап шыға келеді, а-ә; о-ө; н-ң; к-қ; г-ғ; ү-ұ-у жу­ан-жіңішке сыңарларын (a` /ә/; о` /ө/; н`/ң/; к`/қ/; г`/ғ/; `у /ү/ және у` /ұ/) түрінде жа­за­тын болсақ, далаңдап латынға көшпей-ақ, камп (кампь­ю­тер) кілибәтіне (пер­не тақтайына) өзіміздің төл әрпімізді сый­ды­ра ала­мыз. Бұл үшін да­ныш­пан болудың керегі де жоқ. Тек жаңа ки­рил­ли­ца үшін жаңа бағдарламаға ақша бөле білу ке­рек. Сон­да орыс әліпбиінің қазіргі үстемдігінен құтыламыз, әрі көзге сүйелдей көрінетін қосымша артық таңбалаудан да ар­ты­лып, камп­та ба­су жеңілдейді. Оның үстіне ағылшын мен орыс бағдарламасының будандығынан өзімізге тән ұтысқа қол жеткіземіз.  Э бо­сап – тырнақша, х мен ъ бо­сап [ ] белгісі, ж ор­нын – я мен алмастырсақ — : мен ; белгілері,  ь – оры­на «б» қойсақ, ю жоқ болғандықтан – нүкте, б ауысқандықтан – үтір өз ор­нын­да қалады да, басуға да жеңіл, ағылшыншаға жақындаған нұсқа орнығып, (`) қою арқылы ла­тын­ша да қазақ тілінде жа­за беретін бо­ла­мыз. Бұл түбі көшетін ла­тын әрпін меңгеруді жеңілдетеді. Сер­би­яда үш әліпби қолданылады. Оны әркім өз демократиялық еркімен пай­да­ла­на­ды. Біз ба­ба түркі, бір таңбалық жаңарған байтұрсын әліпбиін, ла­тын және жаңарған кирилді жа­ры­са қолдануға бо­ла­тын 28 әріпке негізделген бірін-бірі оқитын бағдарлама жасасақ, бәрі өз ор­ны­на келеді. Ол үшін Елбасының төрт әліпбиге де ортақ әріп таңбасын бекітіп бергені ләзім. Оның үстіне төрт әліпиді оқытатын қазақ жа­зуы кур­сы тегін оқытылып, тегін та­ра­тыл­са, көп нәрсе ұтамыз!

Екінші бір түйтіл – ата-тегіміз.

Тәуелсіз Қазақ мемлекеті атанғанымызға да ат­тай жи­ыр­ма жылдың жүзі бол­ды. «Осы уақыт аралығында қазақ де­ген халықтың ру­хын көтерер, бар тіршілігіне нәр бер­ген, ұлттың бүкіл бол­мы­сы­мен біте қайнасқан асыл мұраларымыздың қаншасын тірілтіп, қаншалықты ұлықтай алдық?»- де­ген са­у­ал көкейімізде кес-кес­теп тұратыны анық.

Орыстардың отар­лау саясатының кесірінен атамыздың есіміне – ов, -ев, -ин, -на жұрнақтары жыл­жы­мас­тай бо­лып жалғанды. Осы ұлт бол­мы­сын айғақтайтын ерекшеліктің бірі – фа­ми­лия мәселесі әлі де бол­са бір жөнге са­лын­бай келеді. Осы мәселе жөнінде тәуелсіздіктің төл ба­ла­сы орыс тілді ауыл мен аудан жас­та­ры­на са­у­ал­дар қойған едік:

— Тәуелсіз ел­де тудың. Ен­де­ше фамилияңдағы орыс­тан ен­ген тіркес намысыңа ти­мей ме? Не­ге қазақтың ұлы мен қызы болғың келмейді. Алып тастауыңа не бөгет?

Бат­пан­дап кірген ауру­дан құтылудың қандай да­уа­сы бар екен?- деп Бо­ро­ду­ли­ха аудандық әділет басқармасына бас сұққан едік.

Бо­ро­ду­ли­ха ауданының АХАЖ бөлімінің төрағасы Са­ния : «Түк қиындығы жоқ. Ешқандай құжат жи­на­май­ды, тек арыз жаз­са болғаны. Халыққа қызмет көрсету орталығы бар болғаны бес күннің ішінде жа­сап, бітіріп береді»

Бо­ро­ду­ли­ха аудандық Әділет басқармасының іс жүргізушісі Рай­хан:

Кәмелеттік жасқа то­лып алғаш рет құжат алып отыр­са, жұрнағын алып тас­тау үшін «Халыққа қызмет көрсету орталығына» келіп өтініш жа­зу ке­рек. Қазақтың ұлттық ерекшеліктеріне сай емес фа­ми­ли­я­лар бо­ла­ды. Мысалға: «Джам­бу­лов» де­ген сияқты. Біз оның туу ту­ра­лы куәлігіндегі –ов, -ев, -ин жұрнақтарын алып тас­тап, өзгертіп бе­ре ала­мыз. Егер кәмелеттік жас­тан асып кет­кен аза­мат бол­са, он­дай кез­де же­ке куәлігінің және еңбек кітапшасының, тіркеу қағазының көшірмесін өзі тіркелген ауданға жа­за­ды, со­дан кейін біз қорытынды шығарып, белгілі бір уақыт ішінде бекітеміз. ҚР-ның 1996 жы­лы 2 сәуірдегі жарлығы бар. Біз соған сәйкес жұмыс істеп жа­тыр­мыз. Және тағы бір қиын мәселе – тіркеуге тұру. Уақытша тіркеуде тұрған аза­мат же­ке куәлік ала ал­май­ды. Себебі тұрақты тіркеуде тұру ке­рек. Жал­пы менің өз ой­ым, ұлты қазақ бол­са же­ке куәлігінің барлығын қазақша тол­ты­руы ке­рек және ерікті түрде емес міндетті қылып, заңға өзгеріс енгізсе деймін,-деп жа­у­ап қатты.

Енді ағайын істің жөнін білдің, қазақ бо­лу­ды ары қарай жалғастыр. Бәрі өз қолыңда Тәуелсіздіктің 20 жылдығы қарсаңында ата-ба­ба аруағы ал­дын­да азаматтық бір іс жа­са.

Ол үшін қазақтарға «ов» пен «ованың» ор­ны­на үленген/үйленбегіне орай ( Та­сан б. Та­сан х.) Та­сан би­кеш, Та­сан  ха­ным, жас ерекшелігне орай: Та­сан т.   (Та­сан то­тай) Ер-азаматтарға м. «мыр­за» сөзін жас ерекшелігі, үйлеген/үйленбегіне қарамай қолдануымыз ке­рек.   Сон­да қазір Аза­мат Азат де­ген «ов­сыз» қолданулардың қайсы аты, қайсысы фа­ми­ли­я­сы екенін білмей қиналудан ары­ла­мыз.

Осы үш мәселені шешіп алсақ, біз өзіміздің алаштық си­па­ты­мыз­ды қайыра та­у­ып, тәңір текті, бөрілі байрақты ата-бабаларымызға бір та­бын жақындай түсер едік.

Ел  ағасы  Н На­зар­ба­ев  айтқандай,  Қазақстанның  болашағы  қазақ тілінде деп  айтқандай, орыс тілді аймақтардағы бар­ша тіл жа­на­шыр­ла­ры­на  тілдің  көсегесін  көгертуде  еңбектеріңізге Ұлығ Ұлу жы­лы толағай  та­быс  тілеймін. Ізденуден  жалықпаңыздар!

                                                               Ав­тор:  Әбіл-Серік Әбілқасымұлы Әліәкбар,
Белағаш ауда­ны, Жұра ауы­лы, аудандық «Аудан ты­ны­сы» газетінің аға тілшісі, фи­ло­ло­гия магистрі